حالة نقص المناعة المكتسبة

De Nederlandse wet verbiedt elke vorm van discriminatie op basis van iemands gezondheid. Een persoon met hiv moet daarom net als elke andere persoon worden behandeld.

De hiv-positieve persoon beslist zelf of die aan anderen vertelt over diens status.

Het is niet mogelijk om een hiv-infectie op te lopen door sociaal contact, bijvoorbeeld door van hetzelfde glas te drinken of van hetzelfde bord te eten als iemand die hiv heeft, of door elkaar aan te raken of te kussen.

Bij een arbeidsongeval met een hiv-positief persoon, volstaan de algemene EHBO-procedures om te voorkomen dat iemand anders besmet raakt met het hiv-virus. Een werkgever kan iemand met hiv niet ontslaan of een baan weigeren omdat dit een risico voor de gezondheid zou kunnen zijn voor collega's of klanten.

Een persoon die hiv-positief is, hoeft dit niet te vertellen aan diens collega's of baas. Als u het wel vertelt, kan het voor u gemakkelijker zijn om tijdens de werkuren medicijnen te nemen of naar een dokter te gaan. 

Heeft u hierover vragen of wilt u discriminatie melden, neem dan contact op met een gespecialiseerde organisatie.

Hiv en reizen

Voor reizen van minder dan 3 maanden zijn er maar enkele landen die een hiv-test vragen of hiv-positieve personen de toegang weigeren. Voor langere verblijven passen meer landen beperkingen toe. In de Europese Unie gelden er momenteel geen reisbeperkingen voor hiv-positieve personen. Meer informatie hierover vindt u op www.hivtravel.org.

U kunt een kopie van het recept voor uw medicijnen meenemen voor het geval er aan de grens vragen gesteld worden over de medicijnen in uw bagage.

Toegang tot gezondheidszorg

Nederlanders of personen met een wettelijke verblijfsstatus kunnen een vergoeding krijgen voor hun ziektekosten bij hun zorgverzekering.

Personen zonder wettelijke verblijfsstatus kunnen zorgverlening en medicijnen krijgen via de procedure voor dringende medische hulp.

Dokters en ander medisch personeel zijn gebonden aan het beroepsgeheim (privacy).