حریم خصوصی
حریم خصوصی (محرمانگی) به این معناست که شما حق دارید با شخص یا اشخاصی صحبت کنید و آنها نباید اطلاعات خصوصی شما را به شخص دیگری منتقل کنند، مگر با موافقت شما.
حریم خصوصی قانونا در موارد زیر ضمانت شده است:
- پزشک‌ها و سایر کارمندان کادر پزشکی از نظر حرفه‌ای متعهد به حفظ اطلاعات محرمانه هستند. آنها اجازه ندارند هیچ گونه اطلاعاتی را درباره بیماران‌شان با دیگران به اشتراک بگذارند. چند مورد استثنا در قانون وجود دارد. برای مثال: برای محافظت از بیماری که قربانی رفتار سوءاستفاده‌گرانه جنسی قرار گرفته است.
- سازمان‌های اجتماعی مانند مراکز شغلی (UWV) و سازمان‌های مددکاری اجتماعی نیز دارای راز‌داری حرفه‌ای (حریم خصوصئ) هستند.
-
برای سازمان‌ها در حوزه مراقبت‌های سلامتی (روحی)، آموزش، نگهداری کودکان، مددکاری اجتماعی، رفاه کودکان و نوجوانان و حقوق پروتکلی برای گزارش علائم خشونت خانوادگی (خانگی) و سوء استفاده از کودکان وجود دارد. یعنی این متخصصین مجبور به گزارش چنین علائمی هستند.
پزشکی در حال اطمینان دادن به بیمار در خصوص اینکه او هیچ گونه اطلاعات محرمانه‌ای را فاش نمی‌کند
حریم خصوصی بزرگسالان
کودکان تا سن 18 سالگی به‌طور رایگان از طریق بیمه سلامت والدین خود بیمه سلامت دارند، برای بیمه استاندارد (بیمه پایهbasispakket) و بیمه‌های مکمل. این منطبق بر قانون است. کودکان احتیاج به دریافت بیمه جداگانه ندارند.
اگر بخواهند مراجعه آنها به پزشک عمومی را مخفی نگه دارند می‌توانند از پزشک بخواهند در صورت‌حساب مشکل دیگری را بنویسد.
این در مورد سقط جنین نیز ممکن است.